Kαι τί σε νοιάζει εσένα, θα μου πεις. Να σου πω.
Συχνά ακούω από φίλους – γνωστούς – διάφορους πως “Πήγα σε ένα τυπογράφο να μου φτιάξει μία κάρτα και μου έκανε και τα έντυπά μου”, τα οποία, δυστυχώς κατά βάση, έχουν ελλειπή ή πρόχειρη σχεδίαση, είναι “κακοστημένα”, γενικώς άσχημα (Κακή επιλογή χρωμάτων, τυπογραφίας, ακόμη και τρόπου εκτύπωσης!).

Σε αυτό δεν φταίνε πάντα οι τυπογράφοι. Απλώς δεν ειδικεύονται στο να σχεδιάζουν. Ειδικεύονται στο να δέχονται μία μακέτα που έχουμε καταλήξει απο κοινού, εσύ -ο πελάτης-, εγώ -ο γραφίστας- και ενδεχομένως και ο τυπογράφος (για τις τεχνικές λεπτομέρειες που ενδεχομένως έχουν τα έντυπά σου και χρειάζεται ο γραφίστας να ξέρει προκειμένου να τους τα ετοιμάσει) και να την εκτυπώνουν. ‘Οχι να τη σχεδιάζουν.

Βέβαια, με τόσες μακέτες που περνάνε κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια τους, κάποιοι έχουν άποψη για ένα καλοσχεδιασμένο έντυπο, όμως δεν έχουν γνώσεις σχεδιασμού, εκτός βέβαια από κάποιους που προϋπήρχαν σαν γραφίστες-μακετίστες-σχεδιαστές. Μιλάω λοιπόν για τους τυπογράφους που ο σχεδιασμός είναι “εργολαβία” και “διεκπεραιώτικη διαδικασία” και όχι εργασία.

Υπάρχουν και τυπογράφοι που προσλαμβάνουν γραφίστες-γραφίστριες inhouse (εντός του τυπογραφείου), προκειμένου να αναλαμβάνουν κάποιες εργασίες (businesscards, μικρά ή και μεγάλα έντυπα κ.λπ.) και να τις διεκπεραιώνουν συνολικά, από το σχεδιασμό μέχρι την παράδοση του τελικού εκτυπωμένου προϊόντος. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε συνήθως για junior συναδέλφους, που αμοίβονται δυστυχώς πενιχρά και ενίοτε δεν έχουν την εμπειρία να ολοκληρώσουν απαιτητικά projects.

Από την άλλη πλευρά, εννοείται πως ο γραφίστας με τον τυπογράφο είναι “παντρεμένοι”, και μάλιστα με “σχέση πάθους”. Ο τυπογράφος καθοδηγεί τεχνικά τον γραφίστα, προκειμένου αυτό που σχεδιάζει ο γραφίστας να μπορεί να τυπωθεί, τον βοηθά να επιλέξει το σωστό υλικό (χαρτί, αυτοκόλλητο, κ.λπ.) πάνω στο οποίο θα εκτυπώσει ο γραφίστας αυτό που σχεδιάζει. Χωρίς τον τυπογράφο, το “γλυκό δεν δένει”, η εργασία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Όπως και η ικανοποίηση του γραφίστα, να δει το “παιδί” του (μακέτα), να παίρνει “σάρκα και οστά” στα χέρια αυτού του κυρίου -ή κυρίας, σπανιότερα-!

Αν δεν σας έκανα να βαρεθείτε, ενδεχομένως να κατάφερα να σας βάλω λίγο στο πετσί των αποκαλούμενων και “σχεδιαστών οπτικής επικοινωνίας”.